Istanbul Modern hosts the third part of the VitrA Contemporary Architecture Series, initiated by VitrA and the Turkish Association of Architects in Private Practice. Focusing on commercial buildings and tourism buildings in previous years, the project aims to document, debate and form a platform for further work in the field of contemporary architecture in Turkey by concentrating on different structure types. .

This year’s exhibition invites the audience to think and develop dreams on education. Presenting education from the viewpoint of students at schools and apprentices learning a craft at workshops, the interactive exhibition states that the main purpose of education is to enable a person to display his or her power to change both his/her life, and environment by drawing attention to the unique value of each individual. The exhibition emphasises that this purpose can only be attained by establishing environments in which individuals desire to “be there”. This leads to the idea that great responsibility lies in forming the relationship between education and space, and that educational policies and spaces must be designed together, and in connection with each other.

The exhibition curator Şebnem Yalınay Çinici states that she departed from the following idea in designing the exhibition, which will be held at Istanbul Modern’s pop-up exhibition area: “The best kind of education is the one suspicious of itself. Not the type of education that tells a person what s/he should aim to become, but the kind that succeeds in encouraging a person to ask what he or she wants to be and enables progress along that path. By seeking and opening paths of emancipation via collaboration with space, education empowers both itself and people.”

www.VitrACagdasMimarlikDizisi.com

Curator: Şebnem Yalınay Çinici
Exhibition Coordinator: Pelin Derviş
Exhibition Team: Alexis Şanal, Alper Derinboğaz, Aslı Kıyak İngin, Avşar Gürpınar, Bager Akbay, Benay Gürsoy Toykoç, Candaş Şişman, Deniz Tekkul, Elif Erdoğan, Fulya Özsel Akipek, Gençer Yurttaş, İdil Erkol, İdil Üçer Karababa, Osman Koç, Refik Anadol, Salih Küçüktuna, Sevgi Ortaç, Tansel Atasagun, Tuğrul Yazar, Yücel Tunca

"Hayallerden Gerçekler" Üzerine
Şebnem Yalınay Çinici

VitrA Çağdaş Mimarlık Dizisi Sunar: Hayallerden Gerçekler - Eğitim üzerine Projeksiyonlar sergisi alt başlığı ile serginin hem teknik kurgusu hem de düşünsel altyapısı hakkında bize ön bir bilgi vermeye başlıyor. Eğitim üzerine düşünmenin, sorular sormanın ve geleceğe yönelik projeksiyonlar yapmanın eğitim konusunun neredeyse yapısal bir parçası olduğu; eğitimi en iyi üzerine üretilen düşüncelerle anlamaya başlayabileceğimiz fikri üzerine kuruyor sergi kendini. Bunu gerçekleştirirken de hayallerin varolan durumu kurma ve dönüştürme gücünü iki farklı ortamdaki materyali bir araya getirerek yapmaya çalışıyor: dijital (ışık/projeksiyon/modelleme) ve fiziksel (nesne/baskı/obje).

Sergi kurulum olarak iki temel kaygı ile şekilleniyor. İlki bir sergilemenin mekansal kurgusu, ve kişiyle ilişkisi nasıl olmalı sorusu üzerine; ikincisi ise sergilenecek işlerin ilişkisi, bütünlüğü, sürekliliği ve bu işleri yapan kişiler arasındaki işbirliği üzerine. Tüm teknik altyapısı Roof Media Works tarafından hazırlanan sergi, mekansal kurgu olarak ziyaretçisini bilginin çokluğu ile yoran, öğretip göstermeye çalışan değil, katılmaya, parçası olmaya çağıran bir ortamı kurabilmek için etkileşimli koridor fikriyle oluştu. Biri gerçeklik/varolan durum, diğeri hayaller/düşüncelere ayrılan bu koridorun karşılıklı duvarları bütünlüğü ve sürekliliği Osman Koç, Bager Akbay ve Candaş Şişman'ın ışık ağları ile birbirine bağlanarak sağlamakta. Gerçeklik/varolan durumu anlatan "bir gün duvarı"nın içeriğini ve tüm yapılanmasını oluşturan fotoğraf ve videolar, okullar için öğrencilerle Tansel Atasagun; ve Kapalıçarşı-Şişhane zanaat atölyeler için çıraklarla Aslı Kıyak İngin, Yücel Tunca, Sevgi Ortaç, Gençer Yurttaş tarafından yürütülen 6 haftalık fotoğraf atölyesi çalışmalarının ürünleri. Duvar, Candaş Şişman'ın verdiği ilhamla, bu fiziksel/somut materyaller ile dijital olanakları içiçe geçirerek projeksiyon, ilüstratif yönlendirme, info-grafik bilgilendirme ve ses+video işleriyle Avşar Gürpınar, Benay Gürsoy, Deniz Tekkul, Elif Erdoğan, İdil Erkol, İdil Karababa ve Mete Tüneri tarafından büyük ve sürekli bir bütün olarak kuruldu. Fiziksel olanın dijital olanla beraber düşünülmesi ve birbirini desteklemesi, gerçeklik algısının biraz yerinden edilmesine ve hayallere, düşüncelere kendini açabilen bir yarı-yumuşak alan oluşturmaya olanak sağlamakta. Bunun yanısıra koridor, bütününde farklı işlerin farklı katmanlar olarak yerleşmesi ile değişken bir bütün sunmakta. Bu bütün içinde 3B bir dijital ağ olarak kurgulanan ışık çizgileri ise farklı konu başlık ve temalara göre yapılan işleri birbirine bağlayıp aradaki ilişkiyi görünür kılmakta. Koridor tematik olarak üç ana başlıkta işleri örgütlemekte: kişiler, okul/eğitim mekanları ve okul sonrası hayat/kişinin kendi kendini eğitmesi. Fulya Özsel Akipek ve Tuğrul Yazar "Kişinin Önemi" üzerine hazırladıkları etkileşimli duvar çalışmaları; Alper Derinboğaz ve Refik Anadol, kişinin kendi kendini eğitmesindeki güncel durumlar ve mekansal koşullar üzerine "DIY: Hackerspace"; Osman Koç, Bager Akbay ve Candaş Şişman "Öğrenirken Öğretmek" üzerine yaptıkları çalışmaları ve Mete Tüneri'nin "Hayal Ettiğini Tasarla" çalışmaları farklı istasyonlarda ziyaretçilerin katılımıyla şekillenmeyi bekliyor. Alexis Şanal ve Salih Küçüktuna ise bilgiyle mekansal olarak en güçlü ilişki kurduğumuz kütüphaneleri geçici ve tekrar bozulup kurulabilecek bir yapı olarak düşünmeye açabilmek için köpükten bloklarla yaptıkları "Geçici Kütüphane" çalışmalarıyla serginin bitiminde yer alıyor.
Çok amaçlı salon ise bambaşka bir deneyim sunmak için özel günlerde görülmek üzere kendi sürprizi ile ziyaretçilerini bekliyor.
Ziyaretçilerden gelecek sorular ve katkılarla yapılmakta olanın ötesinde ne, nasıl daha iyi olabiliri düşündüren, soran; eğitimi katılımcılarının çokluğu ile onların gözünden de sunmaya çalışan bir sergi Hayallerden Gerçekler. Çok ele gelmeyi, bir haliyle sabitlenmeyi istemeyen ama ziyaretçisiyle yakın bir ilişki kurmayı, onun varlığı ve katkısıyla ancak şekillenebileceğini düşünen ve düşündüren bir sergi..