It was your toy that was broken
O kırılan senin oyuncağındı
My First Manifesto [Ilk Manifestom], 2020, Avsar Gürpınar
I do not want to produce artworks.
I aspire to construct an artistic environment,
not full of information but of details,
a symbiotic convention of objects,
that leaves an impression on the visitor, who is yet another object,
certain thoughts, uncertain thoughts, an amalgam of emotions.
Let the visitor be immersed in this environment,
be in peace with not entirely ‘getting it’, for there is ‘nothing’ to ‘get’.
I want the visitor to be affected by everyday life through me.
I want to be a mediator.
I don't want people to understand me, but themselves,
not my world but the world that they are living in, their world.
I wish to create a split, a rupture in time, in space, in the psyche,
where everything repeats itself but different each time, for every person.
I want my objects to be transmitters of ambiguous impressions through their interrelations,
to be resonated forever within the unconsciousness...
The experience should not be reduced to the meaning in its entirety, thus be degraded.
Sanat eserleri üretmek istemiyorum.
Sanatsal bir ortam oluşturmak arzusundayım,
bilgiyle degil, detayla dolu,
simbiyotik bir nesneler toplantısı;
bizatihi bir nesne olan ziyaretçide bir izlenim bırakan,
belli fikirler, belirsiz fikirler, bir hisler alaşımı tetikleyen.
Ziyaretçi bu ortama gömülsün,
her seyi tam olarak kavrayamamakla barışık olsun, zira “kavranacak” bir “şey” yok.
Ziyaretçi benim aracılıgımla gündelik yaşamdan etkilensin istiyorum.
Bir aracı olmak istiyorum.
İnsanların beni değil, kendilerini,
benim dünyamı degil, içinde yaşadıkları dünyayı, kendi dünyalarını anlamasını istiyorum.
Temennim, zamanda, mekanda, tinde bir yarık, kırılma, yırtılma yaratmak,
her şeyin her an, herkes için kendini farklı sekillerde tekrarlayadurdugu.
Nesnelerimin, ortakyaşamları aracılığıyla, muğlak izlenim vericilerine dönüşmesini istiyorum,
bilinçdısında, sonsuza dek tınlayacak...
Deneyimin külliyen anlama tahvil edilerek yozlaştırılmasına karsıyım.
Sergi Kritiği:
Bir Sanat Manifestosu Neden Yazılır?, Ulya Soley, 2020.
Sade Bir Derinlik, Çiğdem Zeytin, 2020.