First, how can we reconsider digital manufacturing technologies as crafts, possessing possibilities of imperfection beneath their seemingly perfect structure, which enables the formation of unique methods and tacit knowledge?
Second, how can digital design and production technologies co-exist or be combined with analogue ones and traditional crafts?
From the combination of these question emerged the idea of hyper-craft, a multi-faceted practice, above and beyond traditional crafts or digital manufacture.
First workshop of hyper-craft series, conducted in June, 13, 2015, focused on lace-work, although a traditional type of design/production, its pattern-based/parametric structure makes it eligible for adaptation to contemporary production technologies -in this case 3d printing-.
Hiper-zanaatin iki ana sorunsalı var:
Bunlardan birincisi dijital üretim teknolojilerinin görünürde kusursuz yapılarına rağmen içerisinde barındırdığı kusurluluk olasılıkları açısından kendi yöntemlerine ve örtük bilgisine sahip olabilmesi anlamında bir tür zanaat olarak nasıl ele alınabileceği. Bir diğeri ise dijital tasarım ve üretim teknolojilerinin analog olanlar ile ve geleneksel zanaatlar ile nasıl birlikte var olabileceği.
Bu iki konunun birlikteliğinden ortaya hiper-zanaat yani konvansiyonel olarak zanaatın ve dijital üretimin üzerinde ve/veya ötesinde çok yönlü bir pratik çıkmaktadır.
Hiper-zanaat serisinin ilk atölye çalışması 13 Haziran 2015'te geleneksel bir tasarım/üretim bicimi olmasına rağmen örüntülü/parametrik yapısı ile günümüz üretim teknolojilerine uyarlanabilme potansiyeli taşıyan dantellerin 3B yazıcılarla yeniden yorumlanması ve üretilmesine odaklandı.
